Moje pierwsze spotkanie z NSZZ Solidarność odbyło się ’’ w 2017 roku , gdy moja szkoła wytypowała mnie do konkursu patriotycznego „Polska moje miejsce, mój kraj. Weszłam na scenę, trochę zestresowana i zaśpiewałam własną interpretację piosenki „Ojczyzno ma” . Wiele osób gratulowało mi udanego występu i pytało się – kto uczy mnie śpiewu . Byli bardzo zdziwieni, gdy odpowiadałam , że śpiewu uczy mnie mama. W końcu nie mam się czego wstydzić , bo mieć takiego wspaniałego nauczyciela w domu, to skarb . Od tamtej wygranej zaczęła się moja pełna niespodzianek przygoda ze śpiewem , przeróżne występy oraz konkursy , na których osiągałam coraz wyższe noty . Zawsze chętnie uczestniczyłam w spotkaniach , na które mnie zapraszano , poznałam lepiej historię Polski lub spotkałam wielu ważnych i interesujących ludzi . Dużo się w tedy nauczyłam , a przy okazji miło spędziłam czas. Często wspominam tamte chwile i ile zawdzięczam występom, rozmowom i spotkaniom niesamowitymi ludźmi. Dzięki nim mogłam spojrzeć na długo zamknięte dla mnie drzwi, a NSZZ Solidarność dała mi do nich klucz. Otworzyłam nim wiele nowych możliwości , dzięki którym dalej mogła rozwijać swój talent wokalny. Ta niezwykle miła atmosfera , która zawsze tam panowała oraz bardzo życzliwi ludzie zawsze pozostaną w mojej pamięci . Nigdy nie zapomnę jak dużo dla mnie zrobili i o tym jak bardzo poprzednie stypendium mi pomogło . Kupiliśmy za te pieniądze sprzęt nagłaśniający , czyli kolumnę ( głośnik ). Teraz bardzo zależy mi na dokupieniu do niej dwóch mikrofonów , a resztę pieniędzy przeznaczyć na dalsze dokształcanie głosu . Mam nadzieję , że jeszcze będę miała szansę zaśpiewać na tej scenie , bo zawsze będę miała czas na przekazywanie śpiewem Uczuć i emocji, które wywołuje NSZZ Solidarność.
